Κοινόχρηστα - Ιδιωτική οδός - Συνεισφορά

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

Δικαστήριο:	ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ
Τόπος:	ΑΘΗΝΑ
Αριθ. Απόφασης:	766
Ετος:	1995

---

Περίληψη Κοινόχρηστα - Ιδιωτική οδός - Συνεισφορά -. Ιδιωτική οδός που κατασκευάσθηκε με τη συνεισφορά εδάφους από τους κυρίους γειτονικών ακινήτων (για την εξυπηρέτηση τους) δεν είναι κοινής χρήσεως, αλλά ανήκει σ' αυτούς κατά το μέρος της συνεισφοράς τους).

---

Κείμενο Απόφασης

Αριθμός 766/1995

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

A' Πολ. Τμήμα

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους δικαστές, Σωκράτη Σωκρατείδη, Αντιπρόεδρο, Στέφανο Ματθία, Αγησίλαο Μπακόπουλο, Νικόλαο Στυλιανάκη, και Νικόλαο Θεοδωρόπουλο, Αρεοπαγίτες.

ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 10 Απριλίου 1995, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνου Βολονάση (ο Εισαγγελέας είχε κώλυμα να μετάσχει) και της γραμματέως Αντωνίας Παπασταματίου, για να δικάσει μεταξύ:

Της αναιρεσείουσας: Ε. συζ. Χ. Γ., κατοίκου Κορωπίου Αττικής, την οποία εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της

Κωνσταντίνος Σιδέρης.

Των αναιρεσίβλητων: 1) Ι. Α. Λ., 2) Α.

Ιω. Λ., κατοίκων Κορωπίου Αττικής, τους οποίους εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος τους Κωνσταντίνος Κανδρής.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 10 Δεκεμβρίου 1991 αγωγή που κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο Κρωπίας. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 174/1992 του ίδιου Δικαστηρίου και 2818/1993 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας αποφάσεως ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 28 Ιουνίου 1993 αίτηση.

Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω, ο εισηγητής Αρεοπαγίτης Αγησίλαος Μπακόπουλος ανέγνωσε την από 7 Απριλίου 1994 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως, ο πληρεξούσιος της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως και ο πληρεξούσιος των αναιρεσίβλητων την απόρριψή της και καθένας την καταδίκη του αντιδίκου στην δικαστική δαπάνη.

Ο Εισαγγελέας πρότεινε την απόρριψη της αιτήσεως.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Επειδή κατά το άρθρο 28 του Ν. 1337/1983 ιδιωτικοί δρόμοι, πλατείες και λοιποί χώροι κοινής χρήσεως, που είχαν σχηματισθεί με οποιοδήποτε τρόπο, έστω και κατά παράβαση των πολεοδομικών διατάξεων, που βρίσκονται μέσα σε εγκεκριμένα σχέδια πόλεων, θεωρούνται ως κοινόχρηστοι χώροι, που ανήκουν στον οικείο Δήμο ή την Κοινότητα. Για τους χώρους αυτούς δεν οφείλεται καμία αποζημίωση λόγω ρυμοτομίας. Σε περίπτωση όμως που οι χώροι αυτοί καταργούνται με το σχέδιο πόλεως προσκυρώνονται κατά τις κείμενες διατάξεις. Οι διατάξεις αυτές δεν αντίκεινται στο άρθρο 17 του Συντάγματος 1975. Εξάλλου κατά το άρθρο 967 του ΑΚ κοινής χρήσεως πράγματα είναι τα νερά με ελεύθερη και αέναη ροή, οι δρόμοι, οι πλατείες, οι αιγιαλοί, τα λιμάνια και οι όχθες τους. Από τις διατάξεις αυτές, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 968, 969 και 970 του ΑΚ, προκύπτει ότι κοινής χρήσεως είναι τα πράγματα, τα οποία, είτε από το νόμο, είτε από τη βούληση του ιδιοκτήτη (όπως με διαθήκη ή δωρεά) έλαβαν τον προορισμό αυτό με την τήρηση των νόμιμων διατυπώσεων, χαρακτηριστικό στοιχείο της κοινής χρήσης είναι η εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος. Το περιεχόμενο και η έκταση της κοινής χρήσης εξαρτάται από τον προορισμό που δόθηκε στο πράγμα, την επάρκειά του και τον αριθμό των προσώπων που μετέχουν στην κοινή χρήση, όσο δε ευρύτερος είναι ο κύκλος των προσώπων που μετέχουν σ'αυτήν, τόσο περισσότερο εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον. Δεν είναι, όμως, κοινής χρήσης, κατά την έννοια του άρθρου 967 ΑΚ, η ιδιωτική οδός που κατασκευάσθηκε με τη συνεισφορά εδάφους από τους κυρίους γειτονικών ακινήτων για την εξυπηρέτησή τους, αφού μάλιστα ανήκει σ'αυτούς κατά το μέρος της συνεισφοράς τους. Στην προκειμένη περίπτωση το Πολυμελές Πρωτοδικείο, δικάζοντας ως Εφετείο, δέχθηκε τα εξής πραγματικά περιστατικά: Στη θέση "'Αγιος Βασίλειος" του Δήμου Κορωπίου, εντός του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως και στο 93ο Ο.Τ η ενάγουσα (ήδη αναιρεσείουσα) με το δεύτερο των εναγομένων (ήδη δεύτερο αναιρεσίβλητο) έχουν οικόπεδα που συνορεύουν μεταξύ τους, τα οποία όμως δεν επικοινωνούν με δημοτικό δρόμο. Με το 13062/1977 δωρητήριο συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Κ. Δ. Κ., ο δεύτερος των εναγομένων απέκτησε από τον πατέρα του, πρώτο των εναγομένων (ήδη πρώτο αναιρεσίβλητο) το οικόπεδό του που συνορεύει με εκείνο της ενάγουσας. Ο πρώτος εναγόμενος και δικαιοπάροχος του δευτέρου συμφώνησε με την ενάγουσα, για να μπορούν να οικοδομηθούν τα οικόπεδά τους, να αφήσουν τμήμα τούτων ως ιδιωτική οδό και συγκεκριμένα εδαφικές λωρίδες πλάτους 5 μέτρων και μήκους 16,95 μέτρων η ενάγουσα και πλάτους 5 μέτρων και μήκους 15,60 μέτρων ο πρώτος των εναγομένων, εκδόθηκε δε σχετικά η με αριθμό πρωτ. 6313/581/877 απόφαση της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής που θεώρησε τα οικόπεδά τους

οικοδομήσιμα. 'Ετσι οι ιδιοκτησίες των διαδίκων επικοινωνούν έκτοτε με την οδό Π. από την παραπάνω ιδιωτική οδό, η έκταση της οποίας αποτελεί ιδιοκτησία των πιο πάνω εισφερόντων κατά το μέρος της συνεισφοράς τους. Μετά την έκδοση της πιο πάνω Νομαρχιακής απόφασης εκδόθηκε η 4643/1978 άδεια ανεγέρσεως οικοδομής στο όνομα του πρώτου, ο οποίος έχει ήδη ανεγείρει οικία στο οικόπεδό του, αποκλείοντας με την ύπαρξη παλαιάς οικίας (3,5μ Χ 4,10μ) επί του επιδίκου δρόμου τη διέλευση της ενάγουσας προς το οικόπεδό της. Περαιτέρω το Πολυμελές Πρωτοδικείο, για την στήριξη της κρίσης του ότι ο επίδικος δρόμος είναι ιδιωτικός και όχι κοινόχρηστος, αναφέρεται και πάλι στον κατά τη θέληση των συμβληθέντων προορισμό του και δέχεται ότι ο δρόμος αυτός αφέθηκε από τους διαδίκους για την εξυπηρέτηση των πιο πάνω γειτονικών ακινήτων τους, τα οποία δεν είχαν πρόσοψη σε γειτονική οδό και όχι για την εξυπηρέτηση ευρύτερου αριθμού προσώπου, αφού μοναδικός σκοπός αυτών, για τον οποίο προκάλεσαν και την έκδοση της παραπάνω απόφασης της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής, ήταν να καταστήσουν τα αποκλεισμένα από δημοτική οδό οικόπεδά τους οικοδομήσιμα και όχι να αφήσουν το χώρο αυτό στην κοινή χρήση, πράγμα που επιβεβαιώνεται, όωπς δέχεται και από το 11602/1990 έγγραφο της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής (Γραφείο Πολεοδομίας Μαρκόπουλου) με το οποίο αυτή, απαντώντας σε αίτηση της ενάγουσας, αναφέρει ότι η εν λόγω οδός δημιουργήθηκε με συνεισφορά εδάφους και των δυο ιδιοκτησιών για την εξυπηρέτησή τους, αποτελεί ιδιοκτησία των διαδίκων κατά το μέρος της συνεισφοράς τους και γιαυτό οι αφημένες εκτάσεις μπορούν να συμπεριληφθούν στο εμβαδόν των οικοπέδων για εκμετάλλευση συντελεστών. Με βάση δε τις σαφείς αυτές παραδοχές του επί της ουσίας το Πολυμελές Πρωτοδικείο έκρινε ότι, αφού ο επίδικος δρόμος δεν είναι κοινόχρηστος, δεν προσβάλλεται παράνομα η προσωπικότητα της ενάγουσας, από την οποία και απορρέει το δικαίωμά της, ώστε να προστατεύεται από το άρθρο 57 ΑΚ. Κρίνοντας έτσι το Πολυμελές Πρωτοδικείο και απορρίπτοντας με εξαφάνιση της πρωτόδικης απόφασης την αγωγή της αναιρεσείουσας, που, κατά τις παραπάνω παραδοχές του, είχε στηριχθεί στο άρθρο 57 ΑΚ, δηλαδή στην προσβολή της προσωπικότητάς της από την παρακώλυσή της στην ελεύθερη χρήση κοινοχρήστου πράγματος, ιδιότητα την οποία δεν δέχτηκε τούτο για τον επίδικο δρόμο, δεν παραβίασε τις διατάξεις των άρθρων 28 του Ν.

1337/1983 και 967 έως 970 και 57 ΑΚ και ο αντίθετος μοναδικός λόγος της αναίρεσης από το άρθρο 560 παρ. 1 ΚΠολΔ πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.

Για τους λόγους αυτούς

Απορρίπτει την από 28 Ιουνίου 1993 αίτηση της Ε. συζ. Χ. Γ. για αναίρεση της 2818/1993 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.

πηγή: http://www.vrilissia.eu/index.php?option=com_k2&view=item&id=4899:%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%87%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC

Για την ΕΕΤΕΜ Βοιωτίας

Το Γραφείο Τύπου 

Κορδοπάτης Σπύρος

Σανιδάς Χαράλαμπος

Φούφουλα Νίκη